اثربخشی مداخله ی معنوی برکاهش پریشانی مادران کودکان مبتلا به سرطان

مقدمه: تأثیری که ابتلای یک کودک به سرطان بر پریشانی والدین و اعضای خانواده اش می گذارد، کمتر از تأثیری که بر کیفیت زندگی خود او می گذارد، نیست. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر بخشی مداخله معنوی در کاهش پریشانی مادران کودکان مبتلا به سرطان است. روش: این پژوهش از نوع طرح های نیمه آزمایشی است. نمونه آماری که شامل است بر 12 نفر از مادران کودکان مبتلا به سرطان، که فرزندشان در بیمارستان امام حسین شهر تهران بستری بود، به صورت تصادفی انتخاب شده و تحت روان درمانی مبتنی بر مداخله معنوی قرار گرفتند. مداخله طی 6 جلسه، به فاصله هر روز، به مدت 90 دقیقه آموزش و اجرا شد. میزان پریشانی مادران در جلسه اول قبل از شروع درمان و سپس جلسه سوم و پنجم، با پرسشنامه سنجش پریشانی کسلر(k 10 ) مورد ارزیابی قرار گرفت. 3 هفته پس از آخرین جلسه مداخله، مجدداً میزان پریشانی مادران، با همان پرسشنامه ارزیابی شد و سپس نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله معنوی در کاهش پریشانی مادران کودکان مبتلا به سرطان مؤثر است. نتیجه گیری: در راستای برنامه ریزی های جامع نگر در حمایت از مادران کودکان مبتلا به سرطان، روان درمانی مبتنی بر مداخله معنوی به عنوان مقوله ای مهم تلقی می گردد و لازم است مورد عنایت بیشتر متخصصان و مسؤولین ذی ربط و واحدهای روان شناسی مراکز درمانی سرطان قرار گیرد.